Wijze woorden

Wat voor afscheidsdienst ik wil als ik dood ben? Welke muziek? Op welke locatie? Keuzes genoeg. De kerk concurreert met het crematorium, het congrescentrum en de kroeg. Zelfs ons eigengebouwde dorpshuis wordt in no time ingericht tot sfeervolle uitvaartgelegenheid.

U zult denken, waar is ze mee bezig, die vrouw is net 50 jaar! Dat is geen leeftijd om over je eigen dood na te denken. Toch houdt het me bezig. Meer dan ooit. 2018 is nog niet halverwege en ik heb al 6 uitvaarten op de teller. Ervaringsdeskundige in afscheid nemen, zoals veel Biestse mensen die ik bij al deze diensten tegenkwam. Het waren vooral moeders die we herdachten, waaronder de mijne. Maar ook hele jonge mamma’s, met kinderen die eigenlijk nog niet zonder kunnen.

Een week geleden namen we, alweer, afscheid van een dorpsgenoot. 52 jaar was ze pas, in één seconde uit het leven weggerukt. Dan ga je nadenken. Over je eigen sterfelijkheid. En je afscheid. Zodat je liefsten weten wat ze moeten doen. Ik denk erover na hoe ik het vastleg op papier, en dat steeds weer aanpas. Want er komt altijd weer mooiere muziek en een mooier gedicht.

Maar terwijl mijn gedachten met mij op de loop gaan, tijdens de uitvaart van deze moeder, dringen veel wijzere woorden tot me door. Wijzer dan nadenken over mijn eigen uitvaart. Wijzer dan piekeren over mijn eigen dood, die hopelijk nog ver in de tijd ligt. Omdat een perfect voorbereide begrafenis misschien wel het minst belangrijke is. Het zijn de woorden van haar kinderen, twintigers, die me vertellen wat te doen.

‘Kijk eens goed om je heen en ga na wie er echt belangrijk voor je is. Geef hen genoeg warmte, liefde en aandacht. Geniet vandaag. Morgen bestaat nog niet.’