Slachtoffer

Hij kon zijn handen niet thuis houden. Eerst leek het onbedoeld, maar hij ging steeds verder. Als jonge student, en nanny in dit zakengezin, was ik toen nog niet opgewassen tegen deze vorm van machtsmisbruik. Tot het aanraken toch echt aanranden werd. Ik vertrok en zette er geen stap meer binnen. De vier kleine kinderen, waar ik stapelgek op was, zag ik nooit meer. De bedrijfsarts deed mijn dossier net zo snel dicht als de deur van zijn spreekkamer, mij verbouwereerd buiten achter latend. Ontslag op medische grond, ik accepteerde het nog ook. Of ik aangifte wilde doen? Nee, joh! Liever sloot ik dit hoofdstuk voor eens en altijd af. Ik had op tijd ingegrepen en wist me in de toekomst weerbaarder op te stellen. Een uitkering hoefde ik ook niet, ik ging zo snel mogelijk weer aan de slag op een nieuwe, prettige werkplek. Jaren later hoorde ik pas dat die werkgever van meerdere vrouwen niet af kon blijven.

Ik baal nog steeds van mijn laffe gedrag.

Want zonder aangifte kunnen klootzakken als hij, ongemerkt doorgaan. Misbruik maken van machtsposities. Net als de in opspraak geraakte aanvoerder van het Oosterhoutse college, jaren terug burgervader van mijn eigen gemeente Hilvarenbeek. Bekend met zijn handtastelijkheden ben ik niet. Misschien zag hij meteen dat hij op een knietje van me kon rekenen, op een hele pijnlijke plek. Ervaring leert.

Recht op wachtgeld als een politicus opstapt? Oké, zo zit ons land nu eenmaal in elkaar. Maar die pot met geld gaat een dader van seksueel schandalig gedrag toch niet heus accepteren? Meet je jezelf dan niet de rol van slachtoffer aan? Dan leef je wat mij betreft toch echt in een omgekeerde wereld.