Van 2015 tot juli 2020 schreef ik columns voor het Brabants Dagblad. Diverse van deze columns zijn terug te lezen op deze website.
Van 2015 tot juli 2020 schreef ik columns voor het Brabants Dagblad. Diverse van deze columns zijn terug te lezen op deze website.
Ik moet toegeven dat ik het verschil tussen coalitie en oppositie niet echt kende. Sterker nog, ik wist de betekenis amper. Ooit uit mijn hoofd geleerd op school, maar even snel vergeten, want… niet interessant.
Politiek boeide me niet. Tot ik, omdat ik per ongeluk mijn vinger opstak, actief werd in de Biestse samenleving. Ik haakte aan bij een stel burgers en ging me druk maken over leefbaarheid. Best lastig met een gedateerde school, te dure bouwkavels en een ingekakte dorpskern. We gingen op inspiratiereis. In Elsendorp keken we de dorpsondersteuner af, in Molenschot de nieuwe school. In Esbeek, onze eigen gemeente nota bene, zagen we de voordelen van een dorpscoöperatie.
Op karakters zou het al duizend keer stuk gelopen zijn, maar met ego’s maakten we direct korte metten.
Dankzij het gemeenschappelijke doel en heel veel lef richting gemeente en provincie haalden we de eindstreep.
We zijn vier jaar verder. Er ontstaan nog steeds nieuwe initiatieven. Van onderop. In alle kernen van Hilvarenbeek.
Vanuit heel Nederland komen burgers hier op inspiratiereis. Doen ideeën op voor hun eigen plannen. Wij geven ze vertrouwen dat het kan.
Het is wennen voor de burger. Om problemen en kansen in eigen omgeving op te pakken.
Het is wennen voor de ambtenaren. Om de rol van regisseren om te zetten in faciliteren. Het is wennen voor de gemeenteraad. In Hilvarenbeek hebben zij een dappere eerste stap gezet. We zijn er nog lang niet. Maar met een samenleving die de kar steeds meer zelf trekt, in een eigen gekozen richting, kan het niet anders dan dat er een ander soort overheid volgt. Deze nieuwe raad gelooft daar in.
Er is echter een belangrijkere voorwaarde. De burger moet er zelf ook in geloven.