Nieuwe schoenen

‘Konden we niet gewoon naar de schoenenwinkel in ons dorp, die is zowat om de hoek!’ probeert hij nog eens, bij de ingang. ‘Nee joh’, weet zijn vrouw hem te overtuigen. ‘In de stad is het veel goedkoper en heb je meer keus. Misschien is de uitverkoop al begonnen’, roept ze extra hard, zodat de verkoper het kan horen. ‘Dat klopt’, grapt de medewerker, ‘De tweede schoen krijg je er gratis bij, loopt ook nog eens een stuk makkelijker’.

Het geintje wordt gewaardeerd en ze tikken even later honderdvijftig euro af. Ze ziet haar man hoofdrekenen, naar de allang verdwenen gulden, maar ze zegt niets en sleurt hem verder mee de Tilburgse winkelstraten in. Het is druk in de stad, al blijft de traditionele pinstoring uit dit jaar. Nooit werd er zo massaal via internet gekocht. Niets voor hem, hij is pas bij les twee van de iPadcursus. Die hij even moeilijk kan bijbenen als het tempo van zijn vrouw. Bovendien heeft hij niets nodig. Alleen nieuwe schoenen.

Schreeuwerige etalages roepen haar naar binnen en voor ze het weten zijn ze twee truien, een broek, en een jas rijker. Ook laten ze zich verleiden tot een, veel te duur, sinterklaascadeau voor de kleinkinderen bij een electronica gigant.
En al is die uit Amerika overgewaaide Black Friday voorbij, de extra korting is speciaal voor hen als ze de dagaanbieding er bij nemen. ‘Doen!’ roept zij. ‘We zijn toch zeker niet gek?’

Daags erna loopt hij zijn nieuwe schoenen in, wandelend door het dorp. Hij schrikt van de leegstand in de straat. De Marskramer dicht, planken voor de drogist, en de speelgoedwinkel houdt opheffingsuitverkoop. Hij kijkt naar de grond, naar zijn nieuwe schoenen, en is vastberaden. ‘Als deze versleten zijn, blijf ik dichter bij huis.’