Nieuwe fase

Een stukje levensverhaal over ons moeder, en ook een beetje over mij:
Ons moeder gaat verhuizen, van een seniorenwoning in de Biest naar een aanleunwoning bij de Clossenborgh. Een lange weg er naar toe, dat was het. Van in de week leggen, overtuigen, met veel geduld weer een keer uitleggen waarom het beter is zo, tot boos worden. Omdat ze er zelf “nog niet aan toe was” en ze het zo naar haar zin had in haar “huiske” waar ze samen met onze pa is gaan wonen. Onze pa, die 7 jaar geleden is gestorven. Toen onze pa ziek werd verhuisden ze van een ruim huis met flinke tuin naar een kleinere woning in de nieuwbouwwijk van Biest-Houtakker. Toen ook geen makkelijke stap, want hun huis hadden ze destijds zelf gebouwd, en ze hadden er samen veel meegemaakt. Gelukkige tijden en ook minder gelukkige tijden. Maar ja, u kunt zich voorstellen dat wanneer je er 6 kinderen grootbrengt  het niet elke dag van een leien dakje gaat. Ik zal u maar niet teveel vermoeien met belevenissen uit mijn pubertijd, maar ik kijk er nu op terug met het schaamrood op mijn kaken, en een groot respect voor mijn ouders, die het allemaal doorgemaakt hebben zonder mij de deur te wijzen. De deur waar ik toch behoorlijk driftig mee heb gegooid en de gaten in geschopt heb…
Ironisch om te zien dat zo’n 30 jaar later diezelfde persoon samen met haar broers de deuren in haar nieuwe huisje van een likje verf voorziet, en alles er op en top uit wil laten zien.
Ons moeder staat dus opnieuw voor een grote stap, een stap die naar mijn idee niet te voorkomen is. Haar generatie vertrekt naar woningen waar meer zorg geboden kan worden. Het nieuwe centrumplan in Biest-Houtakker komt voor ons moeder helaas te laat.
Biest-Houtakker zelf wordt steeds meer leefbaar voor onze senioren, dat moet ook, want Hilvarenbeek kan niet alle ouderen uit de kleine kernen opvangen. Met alle respect, maar dan wordt het toch wel een hele grijze gemeente.  Dan hoeft de politiek zich niet meer te bekommeren over de Samenwijs accommodaties en hangjeugd in de wijken. Nee, dan is het “slechts” oppassen geblazen met al die rollators, scootmobiels en fietsen met hulpmotoren. Een mooie mix van leeftijden, dat is voor iedereen prettig wonen. Ik stop graag met mijn auto om een oud dametje rustig over te laten steken, maar vind het ook wel zo prettig als er dan naast mij een jong gastje met een petje en een scooter stopt om de weg voor haar vrij te maken.
Gaat ons moeder d’n aard krijgen in Beek?
Aan de plek zal het niet liggen, midden in het dorp, met vele aardige mensen (en lotgenoten) om zich heen, en een grote voortuin met vijver die ze zelf niet eens bij hoeft te houden.
Het is niet alleen voor ons moeder een grote stap, ook voor mij als dochter zal het even wennen zijn. Ik realiseer me nu pas dat ik altijd op een steenworp afstand van ons moeder heb gewoond. Als ik ’s-ochtends in mijn slaapkamer de gordijnen open doe, dan zie ik haar huisje. En dan zie ik hoe het met haar gaat; door te controleren of haar gordijnen al open zijn en of ze al buiten is geweest.
Inmiddels weet ik dat ik geen uitzondering ben, andere vrouwen van mijn leeftijd zijn ook van de sandwichgeneratie zoals dat zo mooi genoemd wordt. Zorgen om je ouders, en zorgen om je kinderen. En de toekomst ziet er naar uit dat dit nog verder gaat, met bezuinigingen in de gezondheidszorg komt er steeds meer neer op de directe omgeving. En dat valt niet altijd mee, met een drukke baan, een rijk sociaal leven en de wens om je puberkinderen goed terecht te laten komen.
En daarom is het eerlijk gezegd fijn dat de zorg die wij om ons moeder hebben gedeeld kan worden, met de zorg vanuit de Clossenborgh en de sociale controle in haar nieuwe buurt.
En wij blijven haar daar opzoeken, gewoon, omdat we dat graag doen. En ik doe het ook wel een beetje om goed te maken wat ik als puber heb aangericht. Al word ik daar eigenlijk op een andere manier al voor beloond; mijn zoon en dochter lijken best wel veel op mij in mijn pubertijd…
Binnenkort leg ik het levensverhaal van ons moeder vast in een filmportret, en leg zo op deze manier  dus een emotioneel testament vast.