Drankje erbij

Een proef met een borrel in de kappersstoel. Creatieve zet, je spiegelbeeld ziet er met een glaasje op meteen een stuk fraaier uit. “Bovenop een beetje uitdunnen, ober.” Of in de modezaak. Een leuk jurkje passen, teenslippertje erbij met een glaasje bubbels in de hand. “Staat u éé-nig!”, hoor ik de verkoopster al gillen van enthousiasme. Die schonk vast ook gezellig voor zichzelf in. De Vereniging van Nederlandse Gemeenten stond een pilot toe om alcohol te schenken in de detailhandel. Zodat je wijn mag proeven in de boekwinkel, en het juiste flesje kiest bij een kookboek. Of was het andersom?

Een nuchtere rechter greep in, want ook gemeenten moeten zich aan de wet houden.

Hoe heeft het toch zo ver kunnen komen? De ene ambtenaar die vrolijk ja zegt tegen dit idee terwijl de andere zich suf piekert over de vergaande normalisering van drankgebruik. Die voetbalkantines probeert te bewegen zorgvuldig met hun alcoholbeleid om te gaan. Zodat jeugdspelers niet te jong aan hun derde helft beginnen, rondom de bierkrat. Zijn we eindelijk zover dat jongeren geen alcohol meer meekrijgen in de supermarkt, staat de klant achter hem vrolijk aan een kelk te nippen.

Waar ging het mis, vraag ik me af. Is het leven dan echt niet meer leuk, zonder glaasje op?

Moet je met kleuter aan de ene hand en borrel in de andere je boodschappen doen?

Over met de paplepel ingeven gesproken.

Ik heb niets tegen blurring, zoals ze het mixen van winkelfuncties noemen. Leuk zelfs, en voor veel detaillisten noodzakelijk om te overleven. Maar dat wijntje? Bewaar dat voor ‘s-avond thuis of in de kroeg.

En mocht je het tijdens de knipbeurt echt niet volhouden, zonder drankje in de kappersstoel? Thuiskappers genoeg…