De beste wensen

De beste wensen. Waar moeten we daar toch mee blijven? Een kwart eeuw aan herinneringen komen we tegen, in volle dozen op onze zolder.

We gaan binnenkort verhuizen en tussen de kerstballen en oliebollen in besloten we alvast wat op te ruimen.
Wat hebben we toch veel verzameld de afgelopen vijfentwintig jaren! Stapels wenskaarten omdat we gingen samenwonen, trouwen, kinderen kregen, ziektes overwonnen en die van onze ouders verloren. Zoveel beste wensen, van heel veel lieve mensen. Dozen vol met moederdagknutselwerkjes, strikdiploma, voetbaltrofee‘s en wandelvierdaagsemedailles. Een zak met knuffels, we weten zelfs hun namen nog. Die gooi je toch niet weg! Mijn man is onverbiddelijk. ‘Denk jij nu echt dat we een extra garage bouwen voor Pluisje, Lotje, Snuitje en Nijntje?’

Hier heb je één lege doos, voor dierbare herinneringen die mee mogen. Vol is vol, de rest gaat weg. Diepe zucht, er blijkt nog veel meer achter al die schuifwanden. ‘Wat had je goede voornemens, toen je deze broodbakmachine kocht’, grijnst mijn man terwijl hij de laag stof mijn kant op blaast. Ik zwijg. Hij heeft gelijk, nog geen half jaar later schoven we het apparaat de zolder op en sloot ik weer aan in de rij bij de bakker. Ik neem revanche en houd zijn pick-up met al zijn zorgvuldig bewaarde elpees omhoog.

‘Zullen we deze dan ook maar naar de stortplaats brengen?’ Hij bromt iets van een antwoord terwijl ik hem stiekem zijn oude dartbord uit mijn zicht zie schuiven. Wie wat bewaart die heeft wat. Veel te veel van het goede. We geven weg, verkopen wat, de rest gaat naar de milieustraat.

En waar we met onze beste wensen blijven? Die zijn voor u. Alle geluk en gezondheid in 2018!